Aracılık
kelimesi sözlükte, “Ara bulma, derin derin düşünme, başkalarının namına
yakarma” olarak tanımlanır. İmanlı için aracılık, Kutsal Ruh’un esini
ve yönlendiri-şiyle, başkaları için yapılan yakarış ve duadır. Tanrı
Sözü aracıyı arada iletişim kuran, yada “gedikte duran” kişi olarak
belirtir.
“İçlerinde duvarı örecek, gedikte durup önümde ülkeyi savunacak, onu yerle bir etmemi engelleyecek bir adam aradım, ama hiç kimseyi bulamadım.” — Hezekiel 22:30
Aracı
olmak insanların ve durumların değişmesinde bir araç olmaktır. Tabiki
Tanrı insanları ve olayları kendi gücüyle değiştirebilir, ama
insanları—kendi çocuklarını—kullanmayı seçmiştir! Dua ve aracılık
boyutunda ne kadar mutheşem ayrıcalık ve sorumluluğa sahibiz.
Dua
ederken, bir çok zaman birinin ismi aklımıza gelir, belki uzun zamandır
düşünmediğimiz bir kişi. Diğer zamanlarda ise yüreğimizde kendimizin
görmediği bir durumdan dolayı büyük bir keder hissedebiliriz. Bazen
ülkemizin günahlarını farketmenin getirdiği bir üzüntüyle sözlerle ifade
edilemeyen göz yaşları dökeriz. Böyle zamanlarda, Kutsal Ruh aracılık
etmemiz için bizim ilgimizi çekmeye çalışmaktadır.
Dualarımız
Kutsal Ruh’u ve Göklerin ordularını dünyasal alemde harekete geçmek ve
Tanrı’nın amaçlarını yerine getirmek için serbest kılar!
Aşağıdakiler etkili aracılık için on ilkedir:
1. Yüreklerimiz
ve vicdanımız Tanrı’nın önünde temiz olmalıdır. Tövbe etmediğimiz veya
Rab İsa’yı utandıran gizli günahlarımız olup olmadığını bize göstermesi
için Kutsal Ruh’a zaman tanımalıyız (Mezmur 66:18; 139:2-3).
2. Dualarımızı yönlendirmesi ve güçlendirmesi için Kutsal Ruh’a tamamen dayandığımızı ikrar etmeliyiz (Romalılar 8:26).
3. Dua ederken Kutsal Ruh’un rehberliğini istemeliyiz (Efesliler 5:18; İbraniler 11:6).
4. Önyargılı fikirleri, arzuları, ve dua listelerimizi bir kenara koymalıyız (Romalılar 8:26-27).
5. İsa’nın herşeye kadir adını ve Tanrı’nın Sözü’nü kullanarak düşmanımız Şeytan’a şiddetle karşı gelmeliyiz (Yakup 4:7).
6. Tanrı’nın verdiklerini ilan etmek için cesaret istemeliyiz (Elçilerin İşleri 4:29).
7. Etkili
bir dua zamanı geçireceğimiz için Tanrı’yı önceden övmeliyiz. O,
Sözündeki vaatlerine göre işleyecektir (Filipililer 4:6).
8. Sessiz
bir beklentiyle dinleyip Tanrı’ya konuşması için fırsat vermeliyiz. Dua
etmeye başladıktan sonra, Tanrı açıklamak istediği herşeyi açıklayana
kadar başka bir konuya geçmemeliyiz (Yuhanna 10:27).
9. Rab’bin Sözü’nden verebileceği yön veya onay için Kutsal Kitap’ımız yanımızda bulunmalıdır (Mezmur 119:105).
10. Tanrı
dua için akıllarımıza konuları getirmeyi bırakınca, bizde aracılığımızı
yaptıkları için Tanrı’ya övgü ve şükran sunarak bitirmeliyiz (Romalılar
11:36).